تبیین نقش میزان فعالیت های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه

دانشجویان بخش عظیمی از قشر جوان جامعه را تشکیل می دهند و توجه به سلامت کلی آنها مهم است. هدف این پژوهش، بررسی نقش میزان پرداختن به فعالیت های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه­های شهر کرمانشاه است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و به شکل پیمایش مقطعی است که با استفاده از دو پرسشنامۀ سلامت اجتماعی کیز (1998) و فعالیت بدنی بک (1982) در میان دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه در سال 1391 انجام گرفت. پایایی پرسشنامه­ها به وسیلۀ آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب زیر به دست آمد: پرسشنامۀ سلامت اجتماعی 9/0 و پرسشنامۀ میزان فعالیت اجتماعی 8/0. جامعۀ آماری تحقیق، شامل کلیۀ دانشجویان دانشگاه های منتخب شهر کرمانشاه به تعداد 39000 و نمونۀ تحقیق 380 نفر بود؛ که به روش نمونه گیری خوشه­ای تصادفی و متناسب با حجم، انتخاب شدند و 370 پرسشنامۀ برگشتی بررسی شدند. داده­ها به وسیلۀ آمار توصیفی، آزمون های تی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بین میزان پرداختن به فعالیت بدنی و سلامت اجتماعی رابطۀ معناداری وجود دارد. نتایج به دست آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که 51 درصد از تغییرات واریانس سلامت اجتماعی به وسیلۀ دو متغیر فعالیت در اوقات فراغت و ورزش تبیین می شود.